กระติกน้ำ

หนึ่งในเครื่องแสดงถึงความ "เริ่ด" ของเด็กนักเรียนสมัยประถม ก็คือ "กระติกน้ำ"

ไม่แน่ใจว่าเดี๋ยวนะยังเป็นกันอยู่หรือเปล่า เพราะเห็นเด็กๆพกโทรศัพท์อวดกัน มากกว่าอวดกลุ่องดินสอ

กระติกน้ำ เป็นหนึ่งในของไม่กี่อย่างที่ครูไม่ได้ห้ามให้ใช้ ถ้าเป็นพวกกิ้บติดผม โบสีสวยๆ อันนี้โดนห้าม แต่กระติกน้ำ กล่องดินสอ พวกเครื่องเขียนต่างๆ ตามแต่ใจนักเรียนจะไขว่คว้าเลย ซึ่งมันก็อดจะอวดกันไม่ได้ แม้ว่าจะเป็นการอวด (เบ่ง) กันแบบเด็กๆก็ตาม

เมื่อก่อนสมัยเรียน ในห้องเรียนจะมีคูลเลอร์ใส่น้ำไว้ที่หลังห้อง ไม่รู้ว่าเริ่มมีตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เดาว่าน่าจะตอนอยู่ประถมปลายแล้ว แต่ตอนประถมต้นยังไม่มีถังน้ำ ดังนั้น เด็กๆจึงต้องมีอาวุธคู่กายเป็นเครื่องแบบนักเรียนอีกชิ้นหนึ่ง ก็คือ กระติกน้ำ เพื่อใส่น้ำไปจากบ้าน เอาไว้ดื่มระหว่างวัน ครึ่งวันถ้าน้ำหมดไปเติมได้ที่โต๊ะอาหาร

กระติกน้ำสมัยก่อนก็คงไม่ต่างจากเดี๋ยวนี้ในเรื่องรูปร่างหน้าตา แต่ลวดลายก็คงเป็นไปตามยุคสมัย เมื่อก่อนจะชอบลายการ์ตูนผู้หญิงตาหวานๆ ไม่ก็ดอกไม้ สัตว์น่ารักๆ พวกน้องหมี น้องกระต่าย  กระติกจะเป็นพลาสติก ฝาปิดเป็นเกลียว เอามาใช้เป็นแก้วน้ำได้ ส่วนมากก็จะเป็นแบบนี้กันทุกคน

แต่สำหรับคนที่ไฮโซๆ ขึ้นมาหน่อย ย่อมต้องมีลูกเล่นพิเศษๆไม่เหมือนใคร

เช่น

ฝารองด้านในของกระติก เป็นตะแกรง เอาไว้เวลาที่ใส่น้ำแข็งในกระติก เทน้ำออกมาใส่แก้ว น้ำแข็งจะไม่หกตามมาด้วย...แน่นอน เจ้าของต้องมีเงินไปซื้อน้ำแข็ง

พวกกระติกสูญญากาศ สีเงินวาววับ จริงๆมันไม่สวยเท่าพวกกระติกพลาสติก แต่เนื่องจากการที่สามารถรักษาอุณหภูมิของน้ำร้อน น้ำเย็นได้ จึงจัดอยู่ในกลุ่มของกระติกสุดหรูราคาแพง เห็นใครใช้เนี่ย คุณหนูแน่นอน (ตอนนั้นอยากได้ แต่พ่อไม่ซื้อให้ พอโตมาเลยซื้อไว้ใช้เอง...หมายถึงตอนทำงานแล้วนะ)

กระติกรุ่นมีก๊อก .... อันนี้ ถือว่า ระดับเทพ กระติกที่มีก๊อกหมุนปิดเปิดน้ำโดยไม่ต้องเปิดฝา ไฮโซมากกกก ดูหรูหรามีชาติตระกูล ลองนึกดูสิ เวลาใครสักคนทำท่าหิวน้ำ แล้วค่อยๆยกกระติกมาวางบนโต๊ะ เอาแก้วรองแล้วหมุนก๊อก น้ำค่อยๆไหลลงมา.....โอยยยย อยากได้มาก แต่ไม่ได้ เนื่องจากพ่อเล็งเห็นแล้วว่า ก๊อกมันคงจะหลวมเข้าสักวัน หรือถ้าปิดไม่สนิท น้ำรั่วออกมาแน่

ก็จริงของพ่อ

แล้วกระติกแบบไหนที่พ่อภูมิใจนำเสนอ ซื้อมาให้ใช้....

เป็นกระติกแบบกระป๋องน้ำค่า.....
สีเหลืองตุ่นๆ แบบเหลืองมัสตาร์ด ฝาแบบกดปิดมีช่องเล็กๆ เปิดไว้ใช้รินน้ำ มีฝาปิดในตัวเชื่อมติดกับฝาใหญ่ มีสายหิ้วไม่ใช่สายสะพายเฉียงตัว  มาคิดๆดูตอนนี้ ชอบกระติกใบนี้มากมาย แทบอยากจะไปเอากลับมาใช้ใหม่ แต่ไม่ทันแล้ว เพราะมันโทรมมาก ฝาก็หาย สายหิ้วก็พัง มันเป็นกระติกที่แนวมากในความคิดตอนนี้ ยิ่งจับคู่กับแก้วพลาสติคหนาเตอะสีส้ม....สุดยอดมาก

แต่ตอนนั้น ไม่ได้คิดแบบนี้เลย
เป็นกระติกที่ไม่ชอบเลยเพราะ

หนึ่ง มันใหญ่โตมาก (พ่อ : ก็เอาไปกินน้ำไม่ใช่เรอะ แบบนี้แหละไม่ต้องเติมบ่อย)

สอง ไม่มีลายเจ้าหญิงตาหวาน (พ่อ : ลายพวกนั้นเดี๋ยวก็ลอก พลาสติกบางๆ ถลอกง่าย)

สาม มันสะพายไม่ได้ (พ่อ : ก็หิ้วเอาสิ เรื่องมากจริง !!!)

พอเจอคำว่า "เรื่องมากจริง" แสดงว่าเริ่มกรุ่นล่ะ สมควรยุติการโวยวายทุกอย่าง ไม่งั้นเรื่องยาวแบบที่แม่ก็ช่วยไม่ได้

นี่คือกระติกที่พ่อเลือก สมกับการเป็นบุรุษที่บูชาคุณค่าทางการใช้สอยมากกว่ารูปลักษณ์

และข้าวของทุกๆอย่างที่พ่อซื้อ ก็จะเป็นแบบนี้ตลอดมาจนถึงปัจจุบัน - -*

ในที่สุดเมื่อหลังห้องมีถังน้ำใส่น้ำแข็งเย็นๆไว้ให้ ความอยากได้กระติกน้ำแบบไฮโซๆ ก็หมดไป หันไปสนใจเรื่องอื่นๆอีก

เด็กๆก็แบบนี้แหละ ลืมง่ายๆ  แต่พอโตมาแล้ว ดันจำเรื่องตลกๆของตัวเองได้ดีซะงั้น