แม้ว่าทุกวันนี้จะมีเตาแก๊ส เตาไฟฟ้า หรือไมโครเวฟมาแทนที่แล้ว แต่ในยามยากเช่น แก๊สหมด ไฟดับ หรือ แม้แต่ทำอาหารที่ต้องใช้เวลานานๆ เตาถ่านก็จะฟื้นคืนชีพอีกรอบ (นั่นหมายถึงที่บ้านต้องมีถ่านเก็บสำรองไว้เพื่อการนี้ด้วย)
ไม่แน่ใจว่า เด็กนักเรียนสมัยนี้ ยังมีการเรียนวิชาเกี่ยวกับงานบ้านงานครัวอยู่หรือเปล่า?
ถ้ามี มีการสอนให้เด็กทำกับข้าวด้วยเตาถ่านอยู่หรือเปล่า?
ที่ถามนี่ก็เพราะ เมื่อครั้งนานมาแล้ว อิชั้น ต้องเรียนจุดเตาถ่าน และทำกับข้าวด้วยเตาถ่านเจ้าค่ะ
วิชาที่ว่านี่ก็คือวิชางานบ้าน อยู่ในกลุ่มวิชาการงานพื้นฐานอาชีพ ในกลุ่มนี้จะมีวิชางานบ้าน งานประดิษฐ์ และงานเลือก (คือครูจะเลือกเรื่องมาให้เรียน แม้ว่าแต่ละเรื่องมันจะไม่เกี่ยวกันเลย เช่น อาทิตย์นี้เรียนการดูแลเด็ก อาทิตย์หน้าให้ไปปลูกข้าวโพดที่แปลงหลังโรงเรียนซะงั้น วิชานี้ต้องเล่ากันยาวเป็นมหากาพย์)
วิชางานบ้าน ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่า เกี่ยวกับครัวเรือนแน่นอน มันก็มีมูลเหตุหลักๆที่ทำให้อิชั้นต้องเรียนวิชานี้เข้มข้นมาก อย่างแรก โรงเรียนอิชั้นเป็นโรงเรียนชาววังเก่า จึงถือเป็นภารกิจหลักที่จะเปลี่ยนลิงให้เป็นสาวชาววัง อย่างที่สอง โรงเรียนอิชั้นเป็นโรงเรียนหญิงล้วน มีชื่อเสียงกันมานักต่อนักว่า จบจากที่นี่ไปจะได้เป็นเจ้าคนนายคน อยู่ในสังคมชั้นสูง (อันนี้ไม่จริงค่ะ ทุกวันนี้ทำตัวได้เสื่อมเสียสถาบันที่จบมามาก)
ด้วยเหตุนี้ พวกเราถึงต้องเรียนอะไรต่อมิอะไรที่จะทำให้เราได้เป็นคุณนายในอนาคต ...ว่าไปแล้ว ทุกวันนี้ ดันใช้งานได้มากกว่าสิ่งที่เรียนมาในระดับมหาวิทยาลัยเสียอีก เหลือแต่การเป็นคุณนายก็เท่านั้นเอง
การเรียนทำครัวของโรงเรียนจะแบ่งครัวเป็นสองแห่ง
ครัวเตาถ่าน .... สำหรับนักเรียนชั้นประถม ตั้งแต่ ป.4 - 6
ครัวเตาแก๊ส เตาอบ หรือ ครัวไฮโซ ...สำหรับพี่ๆชั้นมัธยม
ดังนั้น เมื่อแรกเริ่มหัดเป็นคุณนาย อิชั้นก็ต้องเริ่มจากเตาถ่านค่าาาา
อันที่จริง .. ตอนนั้นที่บ้านก็ใช้เตาถ่านนะ เพียงแค่ไม่ได้ลงมือจุดหรือทำกับข้าวเอง เพราะแม่กับยายรับหน้าที่นี้ไป อิชั้นก็รอกินตามระเบียบลูกสาวยุคใหม่ที่ดี ดังนั้นจึงไม่ได้เปรียบใดๆ ทั้งสิ้น ความรู้เรื่องเตาถ่านมีเท่ากับเพื่อนคนอื่นๆ ด้วยเหตุนี้ เมื่อจะต้องมาหัดจุดเตาถ่านร่วมกับเพื่อนก็เลยตื่นเต้นยังกะไม่เคยเห็นมาก่อน
มาคิดๆตอนนี้แล้ว อิชั้นกระแดะมากค่ะ
เตาในครัวโรงเรียนเป็นเตาปูนก่อแล้วปูกระเบื้อง มีหลุมเตาสองเตา ไม่ได้เป็นเตาอั้งโล่แบบที่บ้าน แค่เห็นเตาแบบนี้ก็แทบอยากให้แม่ไปหามาไว้ที่บ้านบ้าง เพราะมันสวย ดีที่แม่ไม่บ้าจี้ตาม เพราะต่อมาอีกไม่นานที่บ้านก็น้ำท่วม อั้งโล่มันยกขึ้นบ้านได้ แต่ไอ้เตาแบบนี้ ใครจะไปยกไหว
วิธีการจุดไฟที่ครูสอนก็คือ เอาขี้ไต้หนึ่งก้อนวางกลางเตา แล้วจุดไม้ขีดเอาไปจ่อ พอขี้ไต้ซึ่งเป็นขี้เลื่อยผสมน้ำมันยางติดไฟแล้วเราก็เอาถ่านก้อนงามๆ วางรอบๆ วางทับไปบนขี้ไต้ พอถ่านแล้วติดไฟ มีลูกไฟพึ่บพั่บ เราก็กระโดดหนี..
อ้ะ ไม่ใช่ล่ะ
พอถ่านติดไฟ เราก็โกยถ่านที่เหลือใส่ลงไปอีก แล้วก็พัดๆๆๆๆๆๆๆ จนไฟลุกโชน จะทำอะไรต่อก็ว่ากันไป ถ้าเลิกแล้วถ่านเหลือ ก็เอาคีมคีบถ่านคีบไปราดน้ำเก็บถ่านไว้ใช้ต่อได้อีก
จะเป็นคุณนายต้องประหยัดค่ะ ขี้เถ้าในเตา ถ้าเป็นที่บ้านยายใช้ขัดหม้อต่อได้ ส่วนย่าทวดเอาขี้เถ้ามาแช่น้ำ เอาน้ำที่เรียกว่าน้ำด่างมาใช้ล้างจานซักผ้าได้อีก
ฟังดูง่ายๆ แต่ตอนนั้นก็ยากเอาการอยู่ ขนาดเปลี่ยนมาใช้ขี้ไต้เป็นตัวช่วยแล้ว ระดับเทพๆเขาไม่ใช้ขี้ไต้ให้ดูสาวแตกกัน มีแค่กระดาษหนาๆ เช่น กระดาษกล่องหรือลัง หรือแค่เศษไม้เล็กๆ จุดแป๊บเดียวก็โกยผ่าน พัดอีกสองทีก็ตั้งหม้อได้แล้ว
แต่สำหรับว่าที่คุณนายอย่างเรา ๆ มีขี้ไต้ก็ยังจุดยาก จุดเสร็จควันโขมง ห้องครัวมีสามเตา หกหลุม จุดพร้อมกัน วินาทีนั้นใครไม่รู้นึกว่ามีการเผาโรงเรียนเอาประกันแน่นอน
พอถ่านเริ่มติด ก็มีปัญหาตามมาอีก คือ ลูกไฟที่มันลั่นเปรี๊ยะๆๆๆๆ ก็ต้องอาศัยคนใจกล้าเป็นคนยกหม้อไปวาง ใครทำได้ก็ได้รับเสียงเฮและแววตาชื่นชมมอบให้ ราวกับเป็นคุณหญิงจันคุณหญิงมุกออกรบทีเดียว
แต่ทำเก่งเกินไปมักไม่ค่อยดี เพราะคราวต่อไป ก็ต้องทำหน้าที่นั่นๆต่อไปอีกเรื่อยๆ จุดไฟเก่งจุดต่อไป รับมือกับลูกไฟเก่ง เอ้า ทำไป ..... อิชั้นก็อยากไปหั่นผักทำท่าสวยๆเหมือนกันนะ ทำไมต้องมาหน้าดำหน้าเตาด้วย T------T
หลังจากไฟลุกดีแล้ว ก็แล้วแต่โจทย์ของครูล่ะค่ะ ว่าจะสั่งให้แต่ละสัปดาห์ทำอะไร จำได้แม่นเลยว่า สัปดาห์แรกสุด หลังจากสอนการจุดเตาไฟแล้ว ครูให้ต้มน้ำเพื่อนำมาลวกไข่ทำไข่ลวก เพราะคงเป็นอาหารง่ายสุดในความคิดของครู
ครูคะ ครูไม่ถามพวกหนูก่อนเลยนะคะว่า กินกันเป็นหรือเปล่า?????????????????????
แน่นอนว่า การลวกไข่มันง่าย แต่การกินไข่ลวกมันยากกกกก
หลังจากพิจารณาไข่ลวกของตัวเองเป็นที่เรียบร้อย เหยาะซอสและพริกไทยที่ครูสั่งให้แต่ละกลุ่มเอามาด้วย เหยาะลงไปสวยงาม เสร็จสิ้นพิธีกรรม เด็กหญิงจุฑามาศก็เทไข่ลวกใส่ถุง เอากลับมาฝากตาหลังเลิกเรียน.....และไม่กินไข่ลวกเลยนับจากนั้นมาจนบัดนี้
แถมท้ายอีกนิด : เราทนใช้เตาถ่านกันมาสามปี ด้วยความฝันว่า เมื่อขึ้นชั้นมัธยม เราจะอัพเกรดตัวเราเองไปชั้นเตาแก๊ส และเตาอบ แต่.....พอจบ ป.6 ก็ต้องย้ายโรงเรียน โรงเรียนใหม่มีชื่อเสียง ไฮโซมากกก แต่ไม่ได้คิดฝึกเราให้เป็นคุณนายในอนาคต ดังนั้น เมื่อเข้ามา ม.1 ก็มาใช้เตาถ่านตามเดิม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น